سه ماه "می» خور و...

در میخانه بروی همه باز است هنوز/سینه سوخته در سوز وگداز است هنوز

بی نیازی است در این مستی وبیهوشی عشق/در هستی زدن از روی نیاز است هنوز

چاره از دوری دلبر نبود لب بر بند/که غلام دراوبنده نواز است هنوز

موضوع بحث این است که دستاوردهایی که در این سه ماه رجب وشعبان ورمضان بدست آورده ایم را چگونه حفظ کنیم؟

البته  به لحاظ اهمیت ماه رمضان در بین این سه ماه، محوریت بحث را بر روی ماه رمضان می بریم وشما خود این مباحث را به آن دوماه دیگر تعمیم دهید، اینکه چگونه بتوانییم دستاوردهای این سه ماه را حفظ کنیم  به سه طریق است

1-طریق اول:  اینکه به اهمیت دستاوردها ونتایج این سه ماه پی ببریم وهمین که ما متوجه شویم این سه ماه چه دستاوردهایی داشته است به ارزشمند بودن آنه پی ببریم خود این،انگیزه وشوقی در وجود مان ایجاد می کند که به سمت حفظ این دستاورد ها کشیده شویم.اساسا علت اینکه خیلی چیزها را براحتی هدر می دهیم این است که اهمیت آن امر را متوجه نشده ایم واگر همان امررا اهمیتش  رامتوجه شویم به راحتی میل وشوق می یابیم که درصدد حفظش برآییم.

پس به اجمال می پردازیم به اینکه دستاوردهای این ماه ها چه بوده است

1.حافظ در ارتباط بااین سه ماه  می گوید سه ماه می خور ونه ماه پارسا میباش،لفظ می که آورده می شود نشان از سر مستی وعشق است مشخص است این سه ماه  انسان را به عشق می کشاند یعنی این سه ماه ،عباداتی که شریعت برای انسان تنظیم کرده است همان می است که به او خورانده می شود و اورا به یک سرمستی میکشاند.پس عشق به آرمانهای الهی ،عشق به امام زمان پس از این سه ماه قوت میابد.

2. حال ماه رمضان این است که انسان را به شهود می رساند و.سر این که ماه رمضان ماه خداست همین رسیدن به شهود است

سیر این سه ماه این گونه است که اول ماه رجب شروع می شود وبعد ماه شعبان، واز آن دو به ماه رمضان می رسیم واگر بپذریم برای رسیدن به ماه رمضان باید از ماه رجب شروع کنیم پس باید نتیجه گرفت که رسیدن به توحید وشهود امکان ندارد مگر از باطن امام علی علیه السلام،مگر از باطن ولایت

.پس یکی از دستاورد های دیگر این ماه رسیدن به توحید است از طریق امام علی علیه السلام

که در طول عمر یک انسان سالها این ماه رمضان را تکرار می شود  تا بالاخره به اوج شهود برسد

4.طبق بیان رهبری از دستاورد های این ماه انس باقرآن ودعاست،یعنی عوض اینکه با اطرافیان انس بگیرم ،انس با کلام معصوم  وانس با کلام خدا پیدا کرده ایم وحد خودمان را شناختیم.

5.صاحب کتاب المراقبات می گوید:حاصل این گرسنگی وتشنگی ها یی که شریعت برای انسان تنظیم کرده است همین صفای باطن است پس یکی دیگه از دستاورد های این ماه صفای باطن است.

6-دستاوردی بعدی از زبان  امام مجتبی آورده شده است می فرمایند:«خداى متعال، ماه رمضان را صحنه‌ى مسابقه‌ى بزرگى قرار داد تا بندگان خدا در این میدان مسابقه با اطاعت و فرمانبردارى از اوامر پروردگار، بر یکدیگر سبقت بگیرند و به هدفهاى بزرگ برسند.» اینکه گفته اند که ماه رمضان ،ماه فرمانبرداری از اوامر خداست این قسمت عمده اش بر می گردد به همان عمل خاص روزه داری  که در این ماه قرار داده شده است.چون حال روزه این گونه است که تماما تحت اوامر مولی خودت قرار می گیری،یعنی حتی اگر غفلت کنی که روزه هستی ولی تحت امر رب خود قرار گرفته ای  یعنی مثلا 16 ساعت  کامل !که حتی یک "آن" هم از تحت این فرمان خروج نیافته ای. واینکه  در حدیث است که خواب روزه دار ثواب دارد اشاره به همین امر دارد چون خواب اوج غفلت است ولی در عین حال ثواب روزه را هم دارد چون  از تحت امر مولای خود خارج نشده است در همان حال در اوج غفلت هم،ذیل فرمان الهی(روزه)قرار گرفته است.گویا ماه رمضان در طول عمر یک انسان ، یک تمرین سخت وجدی است برای اینکه به او نشان دهند این گونه باید خدا را فرمان ببری .این گونه که تماما تحت فرمانش قرار گیری.راه می روی،صحبت می کنی ،خوابیده ای !ولیکن از امر شرع خارج نباش!تماما تحت اراده ی مولی خویش قرار بگیر..

چون مابقی عبادات این گونه نیستند مثلا یا نماز می خوانی(عمل به شریعت)یا اینکه حرف می زنی ویا خوابیده ای(خروج از شرع نماز). نمی شود گفت اوهم خوابیده وهم نماز می خواند ولی هم زمانی روزه وخواب امکان دارد.سراسر زمان روزه دار را شریعت پرکرده است.این عمل مارا به عبودیت نزدیک می کنددر این تمرین بسار شدید برای بندگی نفس هم جایگاهش بسار مهم است که در این ماه یکی دیگه از دستاورد ها این است که نفس  به شدت عقب کشیده می شود، به شدت سرکوب می شود به ذلت خودش می رسد چون در عالم یا جای امر الهی است یا جای امر نفس است حالکه در حال روزه تماما طبق امرالهی قرار گرفتی پس نفس عقب زده می شود.پس درتمام ماه مبارک خصوصا در هنگام زمان روزه داری در مقابله تنگاتک با نفس قرار داریم وچیزی که از این مقابله حاصل می آید این است که اراده ی خفته ی انسانی شکوفا می شود انسان به لحاظ نقص وجودی خود اراده ی ضعیفی دارد ولی وقتی با عمل به شریعت که همان اراده ی خداست ،اراده ی قوی او را بر اراده ی ضعیف خود غالب می کند این حاصل می آید که اراده اش به شدت قوت میابد وبه شدت عزم حاصل می کند

ب)راه دیگر حفظ این دستاورد این است که به این دستاورد ها نگاه خاص داشته باشیم، اگر این حال خوبی را که به ما داده اند صفای باطنی که به ما اعطا شده را یک امانت بدانیم حق هدر دادن این نتایج را به خودمان نخواهیم داد وفراتر از آن به خودمان حق نمی دهیم که حتی آنها را صرفا خرج خودمان کنیم بلکه درصددحفظ وپرورش این امانت بر میاییم  وسعی می کنیم  به بهترین نحو ممکن آن را باز گردانیم که بهترین نحوتحویل امانت ،این است که در را ه خود خداوند آن را خرج کنیم.این جا سلوک اجتماعی وجهاد در راه خد ا معنا می شود یعنی اگر من در این ماه از قوت روح برخوردار شدم برای این است که بتوانم بیشتر در را هخدا مجاهدت کنم

ج)یکی دیگر از راهایی که به ما کمک می کند تا بتوانیم این دستاورد ها را حفظ کنیم این است که نگاه مان به عید فطر،نگاهی باشد که شریعت برایمان تنظیم کرده است

1-نگاه اول:اینکه نگاه سهوی نداشته باشیم،عید فطر را مراقب باشیم عید غفلت ولهوولعب نیست، رهبری این جا ماجرایی را از امام حسن علیه السلام بیان می کنند که این امر را برایمان روشن می کند که این نگاه چگونه باید باشد؟

« امام مجتبى علیه‌الصّلاةوالسّلام در روز عید فطرى از راهى عبور مى‌کردند به جمعیتى برخورد کردند که به مناسبت عید، به لهو و لعب و بازیهاى سرگرم‌کننده مشغول بودند، حضرت در کنار این جمع ایستادند و به عنوان موعظه و نصیحت و هم‌چنین براى تکمیل معرفت، به آنها فرمودند :عده‌اى در ماه رمضان و در این میدان عظیم در این مسابقه سبقت گرفتند و به فوض و فلاح نائل شدند؛ یک عده در این مسابقه عقب ماندند، تنبلى کردند، همت و اراده‌ى انسانى خودشان را به کار نینداختند، اینها مأیوس و ناامید شدند. «فالعجب کلَّ العجب من ضاحکٍ لاعب ٍ فى الیوم الّذى یثاب فیه المحسنون و یخسر فیه المبطلون» فرمودند: جاى شگفتى است و چه شگفتى، که در آن روزى که عده‌اى با مجاهدت و تلاش و عزم مردانه و ایمان خودشان به ثواب الهى رسیدند و عده‌اى در آن روز شاهد خسران خودشان بودند، در یک چنین صحنه‌ى حساسى انسان به لهو و لعب و غفلت بگذراند»پس باید حواسمان باشد که عید فطر را عید لغو وسهو قرار ندهیم.

3-نگاه دوم: این است عید فطر عید درخواست است عید اسئلک است رهبری می فرمایند:

«امروز عید فطر است؛ روز عیدى گرفتن از خداى متعال است؛ روزى است که در قنوت نماز عید فطر میلیونها دلِ متذکّر و خاشع از خداوند متعال درخواست کردند همان خیراتى را که به برترین بندگانش داده است، به آنها هم بدهد و از شرورى که برترین و بزرگترین انسانهاى تاریخ را از آن دور نگه داشته است، آنها را هم دور بدارد. آن خیرات، در درجه اوّل، عروج به مقام توجّه به خدا، عبودیّت خدا، آشنا بودن و مرتبط بودن با خدا و الهام گرفتن از حضرت حق در همه گفتارها و کردارها و آنات زندگى است، و بدترین شرور، شرک به خدا، خضوع در مقابل قدرتهاى غیرالهى و ضدّ الهى و بنده و برده دیگران بودن است.»

3-نگاه سوم:این است که ما به عید فطر نگاه محاسبه ای داشته باشیم همان طور که انسان باید در طول روز مراقبه انجام دهد وبراساس مشارطه ای که ابتدای روز انجام داده است ،آخر شب محاسبه ی خود واعمال خود را اداشته باشدعید فطر هم مانند انتهای یک روز است انسان باید در انتهای این ماه در این عید محاسبه ی خود را بکند ببیند چه بدست آورده است؟

رهبری می فرماید:«در روز عید، مسلمانان باید به خود بنگرند و ببینند که از ضیافت الهی در ماه مبارک رمضان، چه استفاده و بهره‏یی برده‏اند. ماه رمضان، ماه خودسازی و تقواست. آیا با روزه و با عبادات در آن ماه شریف، توانسته‏ایم بر خودمان چیزی اضافه کنیم و خویش را بسازیم، یا نه؟ امروز به این حساب رسیدگی کنید، و اگر دیدید که در ماه رمضان دستاوردی پیدا کرده‏اید، سعی کنید آن را در طول سال حفظ کنید.»حتی اگر این دستاورد حاصله کم بوده است باید آن را بیابیم در وجود خودمان وسعی کنیم که در این یک سال آن را حفظ کنیم.

در آخر از خداوند می خواهیم عید فطر امسال را برای ما،عید مبارکی قرار دهد که این عید مبارک نمی باشد مگر اینکه اراده پولادین وعزم در جهاد پیدا کنیم رهبری در این خصوص اشاره دارند که:

«عید براى آن مؤمنینى حقیقتاً مبارک است که بتوانند به وظیفه‌ى ایمان عمل کنند، بتوانند در ماه رمضان تقواى الهى را و روح پرهیزگارى را در خود تقویت کنند، عید براى آن کسانى و آن ملتهایى حقیقتاً مبارک است که وظیفه‌ى اسلامى خودشان را و مبارزه و جهاد و حرکت بزرگ اسلامى خودشان را شناخته باشند، با اراده و عزم راسخ آن را به انجام برسانند.»

وتنها چنین روحیه ایست که  فرج امام زمان را نزدیک میکند
وغیر این روحیه ی جهادی ،خود مانع ظهور است
ما از کدام دسته ایم؟مانع ظهور یا زمینه ساز ش؟..